50 La Befàna La Befana

L' ària l' è crüa
'l cél a l'è tup
a cavàl d'na scùa
léi a 's pòza sü i cup.

L'aria è cruda
il cielo è scuro
a cavallo di una scopa
lei si posa sui tetti.
La cèrca i camìn
cun na càusa tacà
andùa svic' la matìn
lu truvràn i  maznà.
Cerca i camini
con una calza vicino
dove svegli alla mattina
la troveranno i bambini.
Cun 'n spàla 'n fagòt
cun pasiénsa e amùr
pöi as càla daziòt
par nén fè trop rümùr.
Con in spalla un fagotto
con pazienza e amore
poi si cala adagino
per non fare troppo rumore.
Ma i' è sémpar duj  öc'
a vardè se dabòn
ògni tant da 'ntal böc'
la vén giü col carbòn.
Ma ci sono sempre due occhi
a guardare se davvero
ogni tanto dal buco
vieni giù con il carbone.
Ma cul cör ca l' è gros
par fè 'nsün a stè mal
sìa ai brav che ai balòs
ai làsa 'n régal.
Ma quel cuore che è grande
per non fare stare male nessuno
sia ai buoni che ai birichini
gli lascia un regalo.
Pöi finì da girè
qànd la nöt la zvanìs
par nén fèsi s'ciarè
sü 'n tal cél la sparìs.
Poi finito di girare
quando la notte svanisce
per no farsi vedere
su nel cielo sparisce.