46 Vèc' abandunà Vecchi abbandonati

Ién lì cun la bùca strëta
e j'öc' spardì luntàn
cun l'ünica sperànsa
da séntsi 'ncu d'na man
ricévi na carësa
sü cùla ghìgna ancrösa ,
scavà da tant dulùr.

Sono lì con la bocca stretta
e gli occhi sperduti lontano
con l'unica speranza
di sentirsi ancora da una mano
ricevere una carezza
su quella faccia rugosa,
scavata da tanto dolore
I vurìu criè al mond
la so disperasiòn,
ma 's cör 'nmagunà,
luntàn dai so parént
ormài ià pü nén fià.
Vorrebbero gridare al mondo
la loro disperazione,
ma questo cuore rattristato,
lontano dai suoi parenti
ormai non ha più fiato.
Lü che par na vìta,
tribülànd nén poc,
a l'è sémp dà...
dès...dès ca i'ha d'abzògn,
as sént abandunà.
N'àut mond!
Lui che per una vita,
tribolando non poco,
ha sempre dato...
adesso...adesso che ha bisogno,
si sente abbandonato.
Un altro mondo!
Al pénsa cun razòn
a la so gràma sort...
Al pénsa cun razòn
al témp: al témp dla mort.
Pensa con ragione
alla sua cattiva sorte...
Pensa con ragione
al tempo:al tempo della morte.