A seissento

Avéivo acatòu 'na bèlla seiçénto,
a landâva velôce ciù fòrte do vénto.
Ve cónto 'n pö a stöia de cómm'a l'é andæta
che 'n çìnque menûti me l'àn sùbito fæta.

Prìmma ve dìggo o mestê che mi fàsso,
comìnso a dêxôe, mezogiórno so' 'n stràsso,
véndo a söda lescìvia e savón
e de palànche ne fàsso 'n vagón.

Sciù e zu pe-o pòrto co-a motociclétta,
con polegrìnn-a, spasétta e pagétta,
goâgno di mùggi de monæe da çénto
e me vén coæ de catâme a seiçénto.

Làscio a màchina davànti a 'na pòrta
me gràtan sùbito a rêua de scòrta;
a spòsto ciù 'n la, int'ina vîa làrga,
apénn-a gîo léuggio me frêgan a tàrga.

Arîva i tedéschi: «verbotte versciure»
e me fàn fêua cìrca mêzo motôre;
ciàmmo i ingléixi pe caciâli vîa:
se màngian tùtta a caroserîa!

Pàssa 'n figeu con doê bèlle figìnn-e
o me svîa tùtte e lanpadìnn-e.
Ànche mæ fræ pe curâse l'angìnn-a
o fa fìnta de nìnte o se màngia a bobìnn-a.

Pe vixitâlo arîva 'na mêga
e o radiatô a l'istànte a se frêga.
Pe rispètto a-a scénsa stàggo quêto.
Lê a n'aprofìtta: fa fêua o tapêto.

Ma chisà cöse credéivan ch'a fôse:
a l'êa 'na seiçénto mîga 'n pandôçe!
Vàggo a denoçiâ tùtto a l'istànte.
Àtra sanpâ: màn xatòu o volànte!

O mæ portinâ ch'o l'é çénto chìlli
o s'asétta drénto e o me sfónda i sedîli
e seu mogê ch'a l'é tùtta finéssa
a s'apòggia davànti: adîo parabréssa.

Pöi arîva a fìggia. Che signorìnn-a!
Con quàttro susoìn a me sciûga a benzìnn-a.
Pàssa 'n legêra con 'na brùtta mìcca:
'na mêza dentâ o me rozìggia a marmìtta!

Vàggo pe câxo a trovâ mæ coxìn.
Ghe trêuvo in câza croscòtto e pistoìn.
Gh'é restòu quàrche tòcco li da-o marciapê:
o métto inta còrba e o pòrto a-o strasê!