Cliché chi sùta par sénti la puizìa recità da ...

Betty Serazzi

Federico Bavagnoli
4 La Sézia La Sesia

Alégra,ciaciarìn'a,frësca e fiéra
nas dal giasé s' na tràsa natüràl
e sübit càsca giü da na lüséra
cercànd tra roc e roc la stra dla val.

Allegra,chiacchierina,fresca e fiera
nasce dal ghiacciaio su una terrazza naturale
e subito cade da una lucciaia 
cercando tra roccia e roccia la strada della valle.
Abéti, làris, rododéndri e pin
la sbrìncia 'd gùsi ca sbarlüzu 'nt l'ària;
pasànd davzìn'a i bàiti,ai muntagnìn
la pòrta so cantàda milenària.
Abeti,larici,rododendri e pini
spruzza delle gocce che brillano nell'aria;
passand vicino alle baite,ai montanari
porta la sua cantata millenaria.
Cùla cansòn ca pàrla 'd témp antìc
e che l' éco ripòrta 'nti vilàgi
sü par l'òmbra di bosc,sü par i bric
quàzi carësa, vus ca da curàgi.
Quella canzone che parla  di tempi antichi
e che l'eco riporta nei villaggi
su per l'ombra dei boschi,su per le vette
quasi carezza,voce che dà coraggio.
Va l'ònda biànca,sàuta vapurùza;
pü 'n là s'arlàsa e 's rivestìs d'azür;
truvànd la piàn'a dvénta pü grasiùza
e ia spòndi 's vistìsu 'd mìla fiùr.
Va l'onda bianca,salta vaporosa;
più in là si rilassa e si riveste di azzurro;
trovando la pianura diventa più graziosa
e le sponde si vestono di mille fiori.
'Ndazénd avànti 'd sa e 'd là rabàja
'd tànti valëti ancrözi l'àqua püra;
dvénta pü grànda 'n bas e s'asparpàia
furmànd bialéri e rùzi 'nt la pianüra.
Andando avanti di qua e di là raccoglie
di tante vallette profonde l'acqua pura;
diventa più grande in basso e si sparpaglia
formando fossi e rogge nella  pianura.
Mincantànt la divénta ànche rabiùza
l'ambòrsa tüt,la s'ciàpa,pòrta vìa;
ma sübit la ritùrna generùza
e s'anculùra 'd cél e 'd meravìja.
Ognitanto diventa anche rabbiosa
rovescia tutto,rompe,porta via;
ma subito ritorna generosa
si colora di cielo e di meraviglia.
S'anlüminu i paìs par la so fòrsa;
dis'ciòd pulìda e alégra dai funtàn'i;
cun so frescüra séi e càud la zmòrsa
méntre ciaciàra sémp 'd ròbi nustràn'i.
Si illuminano i paesi per la sua forza;
dischiude pulita e allegra dai fontanili;
con la sua frescura sete e caldo spegne
mentre chiacchiera sempre di cose nostrane.
Pòrta la vìta ai camp e a la rizéra
rinfrësca ògni terén,sàuta ia spris;
an fin,ànche par léi rìva la séra
's càmpa 'nt al Po süpèrbi e la sparìs.
Porta la vita ai campi e alla risaia
rinfresca ogni terreno,salta i blocchi
in fine,anche per lei arriva la sera
si butta nel Po suoerbo e soarisce.